Arbeidsmiljøet ...

... slik lærarar og andre tilsette opplever det vil påverke det meste som skjer ved ei skule. Der dei tilsette trivst med arbeidsoppgåvene sine og samværet med kollegaer vil det bli ei positiv atmosfære som smittar over på elevane. På same måte vil ei negativt atmosfære påverke elevane.


Ein arbeidsplass kan gjerne vera hektisk, men ikkje kaotisk. Leiarane skal leie, men på ein naturleg måte slik at det ikkje vert oppfatta som unødvendig og overdriven bruk av makt. Dette gjeld på alle nivå, frå rektor til læraren i klasserommet, reinhaldarar, vaktmeistarar, kantinepersonale, bibliotekar, kontorpersonale og andre. Alle har me ansvar på våre område og kan (bør, skal) rettleie andre i korleis me ynskjer å ha det.

Som arbeidstakarar bør me vera stolte over arbeidsplassen vår og det arbeidet me gjer. Dersom me ikkje er dette bør me setje oss ned og tenkje godt gjennom om me er der me bør vera. Vil det vera betre med skifte av beite? Alternativet til å sjå seg om etter nytt beite er - - -

- - - å stille nokre spørsmål:

Kva er eg ikkje nøgd med?
Er det rammer og vilkår, utanfor det skula kan avgjere, som gjer meg misnøgd?
Kva kan EG gjera for å få det betre på arbeidsplassen min?
Er eg villig til å gjera dette?
Gjer eg ein god nok jobb sjølv om eg ikkje trivst?
Påverkar mi misnøye andre på arbeidsplassen?

Det kan vera mange og samansette grunnar til at ein ikkje trivst på arbeidsplassen. Å finne alternative arbeidsgjevarar kan vera vanskeleg , særleg utover i distrikta. Eit minimumskrav leiarar og kollegaer bør kunne stille er at alle gjer sitt beste for at arbeidsmiljøet skal vera godt. Misnøye skal ikkje sopast under teppet, men den treng heller ikkje virvlast rundt som ei støvsky. Ta opp misnøya der dette er naturleg, men ikkje la dette verte eit altoverskyggande tema i alt samvær med kollegaer. Dette kan føre til at andre vel å bytte arbeidsplass.

Læraren si haldning til skula som arbeidsplass, institusjon og oppgåve vil påverke elevane. Eksempelets makt er mykje sterkare enn teorien. Elevane vil ta etter vår væremåte i ord og gjerning. Har me ei slett haldning kan dette i neste omgang føre til at elevane får dårlegare måloppnåing enn dei har føresetnader for og kanskje sluttar dei før opplæringa er ferdig.

Dette endar med:

Bør EG slutte? Kan EG fortsette?

Lukke til med avgjerda.

Ål vidaregåande skole

hadde rekordlågt tal på elevar som braut av opplæringa skuleåret 2009-10. 7 elevar, dvs under 3%, slutta i løpet av skuleåret. Det er sikkert mange grunnar til at det var så få, men eg vil peike på nokre element eg trur er viktige.
Læringstrykk, rammer og god stemning er sentrale element.
Kor mange har deltatt på møte der du sit og lurar på om dette er rett tidbruk? Er det læring eller noko anna viktig som gjer at eg bør vera her? Korleis føler elevnae det dersom skuledagen vert utan læringstrykk? Kva er meininga med å vera på skula dersom det ikkje skjer noko ut over det å vera saman med venner? Læraren må syne kven som er leiar i klasserommet og legge til rette for effektiv læring. Me må syne at me stiller krav til elevane og ventar at dei yt etter evne.
Dei fleste ungdomane ynskjer klare rammer og set pris på at det vert stilt krav og forventningar til dei. Ved å nytte læreplanen, i klare ordelag forklare kva som skal til for å oppnå ulike karakterar og gjennom samtaler med eleven gjere det klart kva mål me meiner er realistisk målsetning, vil våre forventningar bli klarlagt.
Parallelt med at me gjer det klart at me ventar innsats må me skape eit godt klassemiljø. Læring er enklast når me har det triveleg. Ei lett og god tone mellom elevane og mellom elevar og lærar gjer skuledagen lettare. Eit godt læringsmiljø har som kjenneteikn at det er lov å lære. Den flinke eleven vert ikkje sett ned på som ein som gjer alt for å tilfredsstille læraren. Dette saman med godt sosialt miljø gir eit godt klassemiljø der både elevar og lærarar ser fram til ein ny dag.